Ameline güvenme! Zira bütün ibadetlerimiz, amellerimiz ve hizmetlerimiz, tıpkı duâlarımız gibi kabule muhtaçtır.
Kulun hiçbir ameli, kendisine lutfedilmiş olan nîmetlerin şükür borcunu tam olarak ödemeye kâfî gelmez. Bunun içindir ki, sâlih ve ârif kullar ve hattâ peygamberler dahî, yalnız amellerinin mukâbilinde değil, onlara ilâveten Allâh’ın af ve merhametiyle muhâsebe olunmayı arzu ederler. Nitekim bir gün Allah Resûlü ashâbını ifrat ve tefritten uzak, muvâzeneli bir kulluk hayâtı yaşamaya dâvet ederek:
“Orta yolu tutunuz, (Kitap ve Sünnet’in istikâmeti üzere) dosdoğru olunuz. Biliniz ki, hiçbiriniz ameli sâyesinde de kurtuluşa eremez.” buyurmuşlardı. Sahâbîler:
“Siz de mi kurtulamazsınız, ey Allâh’ın Resûlü?” diye hayrretle sordular. Efendimiz:
“(Evet) ben de kurtulamam. Ancak Allah, rahmet ve keremi ile beni bağışlamış olursa, o başka!” cevâbını verdi. (Müslim, Münâfikîn, 76, 78)
Diğer bir hadîs-i şerîfte de şöyle buyrulur:
“Bir adam, doğduğu günden, yaşlanıp öldüğü güne kadar Allah rızâsı için ve tâat niyetiyle alnını yerden kaldırmayıp gayret etse, o adam yine de kıyâmet günü amellerini az görür.” (Ahmed, c. IV, s. 185)
AMELLERİMİZ KURTULUŞUMUZA KÂFİ DEĞİL
Yâni böyle âbid bir mü’min bile amellerinin kurtuluşuna kâfî gelmeyeceğini anlar. Peygamber Efendimiz de gecelleri ayakları şişinceye kadar namaz kıldığı hâlde yine de:
“Allâh’ım! Sen’i lâyık olduğun şekilde medh ü senâdan âcizim! Sen kendini nasıl  medh ü senâ etmişsen öylesin!” (Müslim, Salât, 222) niyâzında  bulunarak insanoğlunun bu husustaki mutlak aczini beyân etmiştir. Dolayısıyla bizlere düşen, hiçbir zaman gayreti elden bırakmamakla birlikte, amellerimizle kendimizi tesellî etmeyip Allah’tan af ve kerem dilemektir.
Velhâsıl, insanların fânî lezzetler ve nefsânî arzular kıskacında ve rûhî buhranların girdabında âdeta boğulduğu günümüzde, üzerimizdeki ilâhî mes’ûliyetlerin daha da ağırlaşmış olduğu muhakkaktır.
Kaynak: Osman Nûri Topbaş, Gönül Bahçesinden Öyle Bir Rahmet Ki, Erkam Yayınları

http://www.islamveihsan.com/amellerimiz-bizi-kurtarir-mi.html