KAPI ÇALAR
Sabahın erken saatlerinde... Kapıyı açarsınız. Sütçünüzdür gelen. Sütçünün litreliğinden kabınıza dökülen beyazlıkta sabahın güzelliğine kavuşursunuz...
KAPI ÇALAR......
Gelen postacıdır. Kucağında büyükçe bir paket. Uzattığı kağıda İmza atarsınız. Daha önceden ısmarladığınız kitaplara kavuşmanın Sevincini yaşarsınız. Zaten tatilde olduğunuzdan bu kitaplara çok ihtiyacınız vardır. "Artık canım sıkılmayacak " deyip keyiflenirsiniz. En çok merak ettiğinizi alıp şezlonga uzanırsınız.
KAPI ÇALAR...
Kapıya koşarsınız. Yıllardır görmediğiniz bir dost gelmiştir. Sevinirsiniz.
Sohbetleriniz saatler boyu, hatta bütün gün sürer. "Yaşamak ne Güzel "dersiniz içinizden. Hele böyle dostlar varken..
KAPI ÇALAR...
Dürbünden bakarsınız. Kimseyi göremezsiniz. Dönüp yeniden koltuğa gömülürsünüz. Bir daha çalar. Bakarsınız, yine kimse yok, tam o sırada bir daha çalınca kapıyı açarsınız. Komşunuzun oğlu, elindeki sopayla zile uzanmakta. Meğer tuzları bitmiş. İçeriden tuz getirirken kendi kendinize söylenirsiniz. "Elbette göremem. Keratanın boyu bir metre.."
Bu küçük hadise neşelendiriverir ortalığı....
KAPI ÇALAR...
Düşüp bayılacak kadar şaşırırsınız. Askerdeki oğlunuz haber Vermeden izne çıkmıştır. "Oğlum benim.." diye hasretle kucaklarken Gözyaşlarınızı zaptedemezsiniz. Mutluluğunuz oğlunuzun izni kadar uzar... Kapının her çalışında sanki mutluluğa koşmaktasınız. Huzur Tüter gözlerinizden. Her
sessizlikte kulaklarınız zil sesi arar...
VE KAPI ÇALMAZ.
O gün en büyük misafiriniz gelir. Adeta kapıyı kırmıştır. Alıp gider sizi, şaşırırsınız. "Niye haber vermedi?" diye içinizden geçirirken; "Doğduğundan beri zile basmaktayım" der. Bir şeyler söylemek istersiniz o an. Ama o andan sonra diliniz dönmez.
Ölüm, sessiz sedasız gelivermiştir...
Sabahın erken saatlerinde... Kapıyı açarsınız. Sütçünüzdür gelen. Sütçünün litreliğinden kabınıza dökülen beyazlıkta sabahın güzelliğine kavuşursunuz...
KAPI ÇALAR......
Gelen postacıdır. Kucağında büyükçe bir paket. Uzattığı kağıda İmza atarsınız. Daha önceden ısmarladığınız kitaplara kavuşmanın Sevincini yaşarsınız. Zaten tatilde olduğunuzdan bu kitaplara çok ihtiyacınız vardır. "Artık canım sıkılmayacak " deyip keyiflenirsiniz. En çok merak ettiğinizi alıp şezlonga uzanırsınız.
KAPI ÇALAR...
Kapıya koşarsınız. Yıllardır görmediğiniz bir dost gelmiştir. Sevinirsiniz.
Sohbetleriniz saatler boyu, hatta bütün gün sürer. "Yaşamak ne Güzel "dersiniz içinizden. Hele böyle dostlar varken..
KAPI ÇALAR...
Dürbünden bakarsınız. Kimseyi göremezsiniz. Dönüp yeniden koltuğa gömülürsünüz. Bir daha çalar. Bakarsınız, yine kimse yok, tam o sırada bir daha çalınca kapıyı açarsınız. Komşunuzun oğlu, elindeki sopayla zile uzanmakta. Meğer tuzları bitmiş. İçeriden tuz getirirken kendi kendinize söylenirsiniz. "Elbette göremem. Keratanın boyu bir metre.."
Bu küçük hadise neşelendiriverir ortalığı....
KAPI ÇALAR...
Düşüp bayılacak kadar şaşırırsınız. Askerdeki oğlunuz haber Vermeden izne çıkmıştır. "Oğlum benim.." diye hasretle kucaklarken Gözyaşlarınızı zaptedemezsiniz. Mutluluğunuz oğlunuzun izni kadar uzar... Kapının her çalışında sanki mutluluğa koşmaktasınız. Huzur Tüter gözlerinizden. Her
sessizlikte kulaklarınız zil sesi arar...
VE KAPI ÇALMAZ.
O gün en büyük misafiriniz gelir. Adeta kapıyı kırmıştır. Alıp gider sizi, şaşırırsınız. "Niye haber vermedi?" diye içinizden geçirirken; "Doğduğundan beri zile basmaktayım" der. Bir şeyler söylemek istersiniz o an. Ama o andan sonra diliniz dönmez.
Ölüm, sessiz sedasız gelivermiştir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder