Şiir: Dünyaya Aldanmamak İçin
Merhaba
sevgili gönül dostlarımız,
Lise ikiye giden ilk yeğenim Nuriye İrem Çelik (2002)
amcası gibi yazmaya meraklı. Çok güzel şiirler yazıyor. Az once benim ağzımdan
bir şiir yazdı amatörce, bakalım beğenecek misiniz? … Celal
 |
| İrem ve ben - Konya Ereğli 2013 |
DÜNYAYA ALDANMAMAK İÇİN
Bir sabah çıktım yine bu dertli sokağa,
Yalpalayarak vardım dedemin yanına,
Her zamanki gibi dudaklarında sigara, elinde radyosu,
Sarmış etrafını tütün kokusu.
Tuttu o nasırlı elleriyle dedem,
Götürdü beni çay bahçesine,
Baktım saflık sinmiş çehresine,
Umut saçıyordu adeta çevresine.
Giderken eve, rastladım bir al güle,
Bakıyordu bana tüm masumiyetiyle,
Sanki beni kendisine esir etmek istercesine,
Kalbim verdi cevabını tam bir teslimiyetle.
Aktı elimden tüm duygularım boş bir kağıda,
Ben ay, o ise dünya,
Başım dönene kadar döndüm etrafında,
Dönme işini çok abarttım galiba.
Bıraktı beni bir başıma,
Durmaktayım sesim duyulmaz bir boşlukta,
Kimse tutmuyor elimden ,
Toprağa gömdüler beni daha ölmeden.
Bırakmadı peşimi musibet,
Başıma gelmek için sıraya girmişlerdi tek tek,
Bulutlardan boşalan dolu gibiydi,
Çökerttiler bedenimi içeri.
Sarsıldım aldığım haberle ,
Kederimden girmek istiyordum yerin dibine,
Artık hiçbir işlev görmeyecekti bu ayak,
Gece gündüz vakit geçirdim yorganımın altında ağlayarak.
Sonradan anladım neden işlev görmediğini,
Bu renkli dünyaya aldanmamak içindi,
Belki Rabbime secde edecek yoktu ayaklarım,
Yeterdi semaya kalkacak elim ve dilimdeki dualarım.
Nuriye İrem Çelik (29 Ocak 2018)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder