Mesnevî c.1, 2046- 2058
Peygamber Efendimiz buyurmuştur ki: “Ey ashabım, ey benim dostlarım, sakın, ilkbahar serinliğinden ürkerek, bedenlerinizi örtmeyin..
Çünkü, ilkbahar rüzgârı, ağaçlara yaptığı te’siri bedenlerinize de canlarınıza da yapar.
Fakat sonbahar soğuğundan kaçının, çünkü, sonbahar soğuğu, üzüm bağlarına yaptığını size de yapar.”
Bu hadisi rivâyet edenler, mânâsını zâhire, görünüşe göre vermişler; bunu da yeter bulmuşlardır. ...
Bu kişilerin, candan, hadisin ruhundan haberleri yoktur. Onlar hadisin dışında kalmışlar, içine girememişlerdir. Onlar, dağı görmüşler de, dağdaki ma’deni görememişlerdir.
Hadiste bahis buyurulan sonbahar, nefistir, nefsin isteğidir. Akıl ile can da, ilkbaharın tâ kendisi, sonsuzluktur.
Şu halde hadisin mânâsı şöyle yorumlanır: Velîlerin pâk, temiz nefesleri bahar gibidir. Yaprakların filizlerin hayatıdır..
Bu sebeple yumuşak olsun, sert olsun; velîlerin sözlerini dinlemekten örtünüp kaçınma; onlara kulak ver; o sözler, dinine destek olur.
Sıcak da söyleseler, soğuk da söyleseler onları hoş gör; o sözleri tut. Tut da şu dünya hadiselerinin çeşitli etkilerinden, sıcağından, soğuğundan, yakıp kavuran cehennem azabından kurtul.
O mübarek sözlerin sıcağı da soğuğu da senin için ilkbahardır, senin için hayattır. O sözler gerçekliğin, tam inancın, kulluğun özüdür, mayasıdır.
O nefeslerle can bahçeleri dirilir, gerçek hayata kavuşulur. O nefeslerle gönül deryaları incilerle dolar.”
Şefik Can, Konularına Göre Açıklamalı Mesnevî Şerhi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder