Günün Menkıbesi: Hakkımı alın ondan!

Günün Menkıbesi: Hakkımı alın ondan!

Bir gün, Mekke’ye bir yabancı gelmiş ve bir deve satmıştı Ebu Cehile. Ama bir türlü parasını alamıyordu. Kâbe yanına gidip, yalvardı müşriklere: - Ne olur hakkımı alın ondan. Alaya aldılar adamcağızı. Ona, Peygamber efendimiz aleyhisselamın evini gösterdiler: - Bak, şu evi görüyor musun? - Evet. - İşte o eve git. O halleder senin işini. Bir yandan da sinsi sinsi gülüyorlardı. Garip, bir ümitle gitti o kapıya. Efendimiz aleyhisselam açtılar: - Buyurun kardeşim. - Şey, ben buraların yabancısıyım. Ebu Cehil diye birine deve sattım. Paramı vermiyor. “Senin işini ancak O halleder” diye beni size gönderdiler. Bana yardım eder misiniz? Resulullah efendimiz aleyhisselam; - Peki, bekle, buyurdular. Ve birlikte gidip çaldılar kapıyı. Ebu Cehil, karşısında Resulullah efendimizi görünce titremeye başladı: - Buyur ya Muhammed! Bir emrin mi var? Efendimiz aleyhisselam, büyük bir vakarla cevap verdiler: - Evet. Ver şu garibin hakkını! Ebu Cehil korkudan kekeledi: - De..derhal. Hemen getiriyorum. Koşup parayı getirdi ve; - Buyur kardeşim, dedi. Kusura bakma. Adamın işi hallolmuştu. Dönüp giderken teşekkür etti Efendimiz aleyhisselama. Sonra Kâbe yanına gelip müşriklere de teşekkür edip; - Size minnettarım, dedi. Müşrikler hayret içinde sordular: - Ne? Yoksa aldın mı paranı? - Evet. Hem de hiç zahmetsiz. - Doğru mu söylüyorsun? - Evet. Niçin şaşırdınız? Bir müddet sonra Ebu Cehil geldi oraya. Duyduklarımız doğru mu? Merakla ona döndüler: - Ya Eba Cehil! Duyduklarımız doğru mu? - Evet, maalesef doğru. - Parayı verdin yani? - Evet. - Hem de Muhammed’in sözüyle? - Evet. Hayretle birbirlerine bakıştılar: - Sen neler söylüyorsun ya Eba Cehil? Ebu Cehil, ellerini çaresizce iki yana açtı. - Mecbur kaldım arkadaşlar. - Nasıl mecbur kaldın? - Muhammed’in yanında korkunç bir canavar vardı. - Canavar mı dedin? - Evet, vermeseydim parçalayacaktı beni.