Günün Menkıbesi: Hazret-i Aişe ağlıyor

Günün Menkıbesi: Hazret-i Aişe ağlıyor

Resulullah efendimiz “sallallahü aleyhi ve sellem”, bir gece, hazret-i Aişe “radıyallahü teâlâ anha” ile başbaşa oturuyordu. Bir ara mübarek başını hazret-i Aişe validemizin kucağına koydu ve “Yıldızlar”ı seyre koyuldu. Hazret-i Aişe validemiz ise “Dolunay”ı seyrediyordu. Fakat o da ne? Resulullahın nur cemali, dolunaydan daha nurlu ve parlak göründü Aişe validemize. Duygulanıp ağladı. Ve iki damla gözyaşı, Efendimiz aleyhisselamın nur yüzüne damladı. Efendimiz aleyhisselam sordular: - Sen ağlıyor musun ya Aişe?- Evet ya Resulallah. - Neden? Gözyaşlarını silerken cevap verdi: - Senin cemalini, dolunaydan daha parlak gördüm de. - Şaştın mı buna?- Evet ya Resulallah. - Hiç şaşma ya Aişe. Çünkü Ay ve Güneşin nurunu da benim nurumdan yarattı Hak teâlâ. Siz neye bakıyordunuz? Bu defa Aişe validemiz sordu: - Siz neye bakıyordunuz ya Resulallah? - Yıldızlara bakıyordum. - Niçin? - Eshabımdan biri var ki, onun ibadetleri yıldızlar adedince gök yüzüne yükseliyor. Bunu düşünüyordum. Hazret-i Aişe validemiz; “Bu, babam olabilir” diye geçirdi içinden. Ve sordu: - O kimdir ya Resulallah? Buyurdular ki: - Ömer’dir. Ama onun sevapları, babanın sevapları yanında denizde damla bile değildir. Bu sesler nedir? Miracda, Efendimiz aleyhisselamla Cebrail aleyhisselam Arş-ı âlâ yanında bulunurken, Resulullah efendimiz takunya sesleri işitti. Ve sordu Cebrail aleyhisselama: - Bu sesler nedir ya Cebrail?- Bilal’in takunya sesleridir ya Resulallah. Bilal şu anda takunya ile evden çıktı. Mescide gidiyor. İslam alimleri buyuruyor ki: - Eshab-ı kiramın yüksekliğini işte buradan anlamalıdır. Ne şeref!