Boş Taht
Behlül Dânâ hazretlerinin, dönemin Abbasi halifesi Harun Reşit ile olan hikâyeleri meşhurdur.
Behlül, her fırsatı değerlendirerek halifeye öğüt vermeye çalışan, Allah’ın sevgili bir kuludur.
Halife de onun öğütlerini kulak ardı etmeyerek kendisine değer verdiğini her fırsatta belli eder.
Bu hikâyelerden birine göre Behlül bir gün Hârûn Reşîd’in taht odasını boş bulur ve çıkıp tahta oturuverir.
Bunu gören askerler onu kamçı ile dövmeye başlarlar. Askerler vurdukça o: “Vah Hârûn Reşîd. Vah Hârûn Reşîd!” demektedir.
O esnâda halîfe gelir ve manzara karşısında üzüntüsünü ifade etmekle birlikte şakacıktan Behlül’e de çıkışarak: “Behlül bu ne hâl?” der.
Behlül ise fırsatı kaçırmayarak ibretlik şu cevabı verir:
“Vallahi senin için ağlıyorum. Burada tahtı boş bulup bir an oturdum diye bu kadar kırbaç yedim. Sen ise senelerdir bu tahtın üzerinde oturuyorsun. Hâlin ne olur diye düşündüm.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder