Günün Menkıbesi: Hayır, satmam bu fiyata!

Günün Menkıbesi: Hayır, satmam bu fiyata!

Medine’de müthiş bir kıtlık olmuştu bir sene. Eshab mutazarrır olmuştu bu kıtlıktan. Ancak hazret-i Osman “radıyallahü teâlâ anh” büyük kervanlarla buğday ticareti yapıyordu o aralar. Herkesin açlıktan kırıldığı bir zamanda onun “Buğday kervanı” girdi şehre. Tam yüz deve vardı kervanda. Haber alan koştu hemen: - Sağol ya Osman! Buğday da tam zamanında geldi. - Evet kardeşlerim, elhamdülillah. - Ölçeğine yedi dirhem versek, ne dersin? - Hayır, bu fiyata satamam! Eshab hiç böyle bir cevap beklemiyorlardı ondan. Fena halde şaşırdılar: - Neden ya Osman? - Daha fazla veren var çünkü. Ne kadar ısrar ettilerse de bir türlü razı edemediler. Mahzun halde ayrılıp hazret-i Ebu Bekir’e “radıyallahü teâlâ anh” geldiler. O, bunları üzgün görünce sordu: - Siz bir şeye mi üzüldünüz? - Evet ya Eba Bekir. Osman bin Affan’ın yanından geliyoruz. Ona çok kırıldık. - Hayrola, ne oldu? - Biliyorsunuz bugün onun buğday kervanı geldi. - Evet, biliyorum. - Buğdayın ölçeğine yedi dirhem verdik, razı olmadı. Ne kadar ısrar ettiysek de “Hayır, olmaz!” diyor. - Nedenmiş o? - Bizden fazla veren varmış. Şu kıtlıkta bize böyle davranması yakışır mı ona? Hazret-i Ebu Bekir nasihat etti onlara: - Osman’a su-i zan etmeyin. Başka maksadı vardır onun. - Ne maksadı olacak ya Eba Bekir? - Pekala, gelin birlikte gidelim. Hakikatı anlarız elbet. Ve gittiler. Hazret-i Ebu Bekir girdi söze: - Ya Osman! Eshab sana kırılmış. - Neden kırılmışlar? - Buğdayın ölçeğine yedi dirhem vermişler, satmamışsın. - Evet satmadım. - Neden? - Daha fazla veren var çünkü. - Kim, ne kadar veriyor? - Ya Eba Bekir! Onlar “Bire yedi” verdiler. Halbuki Cenâb-ı Hak “Bire yediyüz” veriyor. Nasıl kabul edeyim o fiyatı? Böyle deyip, çağırdı hizmetçisini. Ve emretti ona: - Bu gelen buğdayın tamamını bedava dağıtın eshaba! Develeri de kesip, etlerini taksim edin fukaraya! Hizmetçi: - Baş üstüne, deyip çıktı. Hazret-i Ebu Bekir kalktı, alnından öptü. Eshab huzur içinde ayrıldılar yanından.