Sahabenin Peygamber Efendimiz’e duyduğu eşsiz muhabbet göreni hayrette bırakırdı.

Ashâb-ı kirâm, Peygamber Efendimiz’i canlarından çok severlerdi. Ona hitâb ederken hep “Anam babam, canım, her şeyim sana fedâ olsun yâ Resûlallah!” derlerdi. Onun ayağına bir diken batmasın diye canlarını fedâ ederlerdi.

Müşriklere esir düşen Zeyd bin Desine (r.a.) ile Hubeyb (r.a.) işkenceyle şehit ediliyorlardı. Rûhlarını teslim etmeden evvel her birine:

“–Hayatının kurtulmasına mukâbil senin yerinde Peygamber’inin olmasını ister miydin?” diye soruldu. İkisi de bu tâlihsiz sorunun sahibine acıyarak baktılar ve:

“–Benim çoluk-çocuğumun arasında olup Peygamber’imin burada olmasını istemek şöyle dursun, şu an bulunduğu yerde ayağına diken batmasına bile aslâ gönlüm râzı olmaz” cevabını verdiler.

Bu eşsiz muhabbet manzarası karşısında hayretten donakalan Ebû Süfyan:

“–Hayret doğrusu! Ben, dünyada Muhammed’in ashâbının onu sevdiği kadar önderlerini seven başka bir topluluk asla görmedim!” dedi. (Vâkıdî, I, 360-362; İbn-i Sa‘d, II, 56)

Kaynak: Dr. Murat Kaya, Ebedi Yol haritası İslam, Erkam Yayınları

http://www.islamveihsan.com/ona-duyulan-sonsuz-muhabbet.html