AİLE-SAĞLIK
Müslüman neden terörist olamaz?
İslam’ın insan hayatını doğuştan korumaya alan temel hükümlerini bilen herkes, hiç tereddüt ve şüpheye düşmeden diyebilir ki; terör fitnesi topyekûn insanlığa karşı işlenen bir suçtur..
Bu insanlık suçu sezildiği yerde susturulmalı, görüldüğü yerde gömülmelidir. İslam böylesine bir insanlık suçuna asla izin vermez, müsamaha ile bakmaz. Tam aksine açık seçik hükümler vaz ederek terörü toplum hayatından silip yok etmeyi hedefler, arka çıkıp destek verenlere de asla müsamaha ile bakmaz. İsterseniz bazı temel İslami hükümlere kısaca bir göz atalım. İslam’ın bu hükümleri topyekûn insanlığın da kurtarıcı kurallarıdır.
Madde 1: İslam’da her insan doğuştan masumdur! Suçsuzdur. Dokunulmazlığa sahiptir!..
Doğuştan sahip olduğu bu masumiyet ve dokunulmazlığı ömür boyu devam eder. Kimse bu masum insanın canına, malına, namusuna kastetme hakkına sahip olamaz!
Şayet doğuştan dokunulmazlık sahibi bu masum insan, hayatının bir devresinde dokunulacak bir suç işlerse, bu suçun tespiti ve tecziyesi (teröre değil) adalete düşer, adalet buna karar verip cezasını tespit edip uygular.
Bu sebeple herhangi bir kimse hem savcı, hem hakim hem de infaz görevlisi gibi davranıp da kızdığı insana suç isnat edip, o suçun cezasını da kendisi vermeye kalkışamaz. Kendinde böyle bir salahiyet bulamaz. Bulmaya kalkarsa ne olur?
O zaman karşısındakine de aynı hak ve salahiyet söz konusu olur. O da mukabele etme hakkını kendinde görür. Bu durumda toplumda can, mal, namus emniyeti yok olur. Herkes kızdığı kimseye suç isnat edip cezalandırmaya kalkar. Fitne (anarşi) devri başlar. Toplumda fitne başlatan için ise Allah Resulü şöyle buyurur:
-Fitne (anarşi) uykudadır, uyandırana Allah lanet etsin!
Terör işte bu fitneyi uyandırmakta, kendine göre suçlar tespit edip yine kendine göre cezalar vermekte, kendini hem savcı, hem hakim hem de infaz görevlisi olarak görmektedir. Doğuştan dokunulmazlığa sahip olan insanın dokunulmazlık hakkını böylece yok etmeye kalkışmaktadır.
İslam, böylesine hesapsız kitapsız, mahkemesiz, adaletsiz vahşete izin vermez. Müslüman bu tür cinayetlere fiilen ortak olmak şöyle dursun, fikren dahi taraftar olamaz, kalben bile meyilde bulunamaz. Çünkü “kim bir kötülüğe taraftar olursa o kötülüğü kendisi de işlemiş gibi sorumluluk yüklenir” hükmü kalben de olsa kötülüğe taraftar olmasına cevaz vermez.
Bu temel ölçüye böyle işaret ettikten sonra gelelim konunun daha mühim olan diğer önemli maddesine.
Madde 2: İslam’da tek insanın hayatı pek de önemli değildir de denemez!
Çünkü Maide Sûresi’ndeki ayetin ikazı açıktır:
- Kim ki haksız yere suçsuz bir insanı öldürürse, sanki tüm insanları öldürmüş gibi vebale maruz kalır. Kim de suçsuz tek insanın hayatını kurtarırsa o da tüm insanları kurtarmış gibi sevaba layık görülür.
Bu itibarla, tek insanın hayatı da tüm insanların hayatı gibi kutsaldır. Tüm insanlık gibi korunmaya, saygı duyulmaya layıktır. Hiçbir bahane ile basite alınamaz, tek insandır, arayan soran kimsesi yoktur, önemli değildir, denemez!
Madde 3: Barış zamanında insan hayatına doğuştan böylesine dokunulmazlık getiren İslam, savaş zamanına da aynı şekilde insan hayatını koruyucu kurallar koymuş, bunu da fiilen uygulayarak tüm insanlığa örnek vermiştir. Nitekim savaş için yola çıkmış askerlerine Medine kenarında Allah Resulü’nün halifesi Hazreti Ebu Bekir (ra) şu tarihi konuşma ile talimatını şöyle vermiştir:
- Ey Müslümanlar dikkat ediniz! Düşman topraklarında her şeyi yapma hakkına sahip olduğunuzu sanmayınız! Düşmanın yaşlılarına, kadınlarına, çocuklarına, hasta ve mabetlerdeki din adamlarına dokunmayınız. Hayvanlarını telef etmeyiniz, bağ, bahçe gibi yeşilliklerine zarar vermeyiniz. Sizin düşmanınızın sadece cephede sizinle savaşanlar olduğunu unutmayınız!
Demek ki insanlığın ufkunda İslam’ın ta saadet asrında ilan ettiği koruyucu ve kurtarıcı kurallar vardır. Ona sahip çıkarsa kurtulacak, görmezlikten gelirse akıbetini kendisi düşünecektir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder