Tevâzû Abidesi

Tevâzû Abidesi

Cenâb-ı Hak buyuruyor: “Sana tâbî olan mü’minlere alçak gönüllü davran!” (Şuarâ, 215) Rasûlullah (sav) buyurdular: “Allâh Teâlâ bana; “O kadar mütevâzı olun ki, kimse kimseye böbürlenmesin; kimse kimseye zulmetmesin!” diye emretti.” (Müslim, Cennet, 64) Rasûlullah (sav), hiç kimsenin kendisini arkadaşlarından farklı görmesini sevmezdi. Bir sefer esnâsında, ashâbından koyun kesip pişirmelerini istemişti. Sahâbeden biri: “-Yâ Rasûlallâh, onu ben keseyim.” dedi. Başka biri: “-Yâ Rasûlallâh, yüzmesi de benim vazîfem olsun.” dedi. Bir başkası da: “-Yâ Rasûlallâh, pişirmesi de bana âit olsun.” dedi. Fahr-i Kâinât Efendimiz de: “-O hâlde odun toplamak da bana âit olsun.” buyurdu. Sahâbîler: “-Yâ Rasûlallâh! Biz onu da yaparız, Siz’in yorulmanıza gerek yok.” dedilerse de Peygamber Efendimiz: “-Sizin, benim işimi de yapabileceğinizi biliyorum. Fakat ben, size göre imtiyazlı bir durumda bulunmaktan hoşlanmam. Çünkü Allâh Teâlâ, kulunun, arkadaşları arasında imtiyazlı durumda olmasını sevmez.” buyurdu. (Kastallânî, el-Mevâhibü’l-Ledünniye, Mısır 1281, I, 385) Her Güne Bir Esma-ül Hüsna (Allah’ın En Güzel İsimleri) el-Adl: Çok adil olan, asla zulmetmeyen, kullarına da âdil olmayı, adaletle davranmayı emreden demektir. Kısa Günün Kârı Tevâzû; alçak gönüllü olmak, Hak karşısında hiçliğin idrâkine erebilmektir. İnsan kendisinde bulunan ilim, mevkî ve mal gibi her hangi bir nîmet sebebiyle, bunlardan mahrum olanlara karşı üstünlük iddiâ ederek maddî-mânevî haksızlık yapmamalıdır. Lügatçe tevâzû: Alçakgönüllülük gösterme. mütevâzı: Alçakgönüllü