Bir ortaokul öğrencisinin namazı!
“Yatılı okulumuzda birkaç liseli, yakınımızdaki boş bir odayı namaz yeri yapıp kılmaya başlayınca, aynı yurtta kalan kimi ortaokul öğrencileri de bize katıldılar. Sayıları giderek arttı.
Bir sabah vakti, abdest almaya giden ortaokul gençlerinin terlik sesleri koridorumuzda yankılanırken uyandım ve lavaboya yöneldim. O gençlerden birisiyle karşılaştım. Yeni abdest almıştı....
Şiddetli kış. Buz gibi dondurucu soğuk! Lavabonun üzerinde bazı su birikintileri donmuş. Rüzgâr bir yerden girip öbür yerden çıkıyor. Sıcak yatağından çıkıp bu soğuğu ince pijamasıyla göğüsleyen o gence baktım. Şiddetli soğuk su, yıkadığı sağ yanağını çatlatmış. Kan sızıyor. Ellerine baktım, birkaç ince çatlaktan sızan kan yerinde donmuş. İçim acıdı.
-Sana namaz henüz farz değil. Hava çok soğuk, elin yüzün çatlamış soğuktan. İstersen sen kılma. Havalar ısınınca beraber kılmaya devam ederiz, ne dersin?” dedim. Gözlerime kalbimi titreten bir coşkuyla baktı. -Abi nasıl bırakırım! Sen merak etme, mescitte bekliyoruz.” Diyerek önden geçip gitti. O namaz tutkusundan çok etkilendim.
Bir süre sonra, derslerin bittiği bir akşam vakti bahçede karşılaştık. Sevinçle sekerek yanıma yaklaştı, -Abi sana bir rüya anlatacağım.” Dedi. –Buyur kardeşim. –Rüyamda peygamberimizi gördüm. Pür dikkat kesildim, heyecanlandım. –Öyle mi? Nasıl gördün?
–Düşmanlarla savaşıyordu. Düşmanlarını yendikten sonra yanıma gelip kılıcını bana verdi.
Gözlerim doldu. Yüce Allah bir genç kulunun ihlasını demek ki Peygamberimize bildirmiş. Namaza gösterdiği saygı sayesinde de mana âleminde büyük bir itibar kazanmış olmalı.
-Maşallah sana diyebildim.”
Dr. Muhammed Bozdağ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder