Kitabımda paylaştığım her okuduğumda ağladığım Hayata Tutunma Sanatı isimli yazının yazarı Konya'lı değerli yazar Ersal Özkan bey ile 2013'ün son günlerinde facebooktan tanışma şerefine ulaştım.
Dün (5 ocak 2013) Ersal Özkan bey yine Facebook sayfasından güzel şiirlerinden birini paylaştı.
Ana okuluna ve kreşe giden yeğenlerim gözümde canlandı. Bu güzel şiiri sayfamda yayınlıyorum. Teşekkürler, Yüreğinize sağlık Ersal bey...
Ersal Özkan 14 saat önce, Konya yakınlarında
ÇAĞDAŞ ÇOCUĞUN SERÜVENİ
Kadın fısıldadı, “konuş benimle”,
Ama adam isteksiz döndü gazetesine, ..........................
ÇAĞDAŞ ÇOCUĞUN SERÜVENİ
Kadın fısıldadı, “konuş benimle”,
Ama adam isteksiz döndü gazetesine,
Kadın bağırdı, “nefret ediyorum senden”
Adam ellerini kaldırdı,
Ve gökyüzünde bir şimşek çaktı,
Utandı tüm melekler,
Bir çocuk yalvardı; “lütfen”,
İkisi de duymadı,...
Kırıldı muhabbetin elçisi çay bardakları,
Önce oyuncaklar dağıldı,
Kalkarken eller havaya,
İlk küfrü öğrenmenin şaşkınlığında,
Bir çocuk ağladı ikisi de duymadı,
Uzun bir sessizlik oldu.
Ev dağınıklığında,
En çirkin yüzüyle baktı,
Büyükler girdi araya,
Kerhen barışıldı,
Televizyon karşısında bir adam, bir kadın,
Sus dediler yavrum sus;
“Bizi izlemeye devam edin ”dedi
Ağdalı sesiyle sunucu kadın
Sonra, reklâm girdi araya,
Bu gün ne yaptın diye sordular.
En derin uykusunda,
Çocuk duymadı,
Uykusunda sevdi onu ailesi
Rüya zannetti,
Masalsı uykuların yorgunluğunda,
Çocuk sabahın ilk ışıklarıyla çıkarken kreş yolculuğuna,
İşe geç kalmanın telaşıyla baktı kadın kocasına,
Bir öpücük bekledi çocuk yanağına,
Acele edin diye bağırdı servis şoförü,
Acele edin!
Sevmiyorum dedi çocuk ayrılığı sevmiyorum,
Kimse aldırmadı…
(Ersal Özkan)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder