Hz. Ebu Bekir’in dilinden Peygamber Efendimiz’e hitap
“Ey insanlar arasında Hakk’ın seçtiği eşsiz varlık! Bu seçilişle cihanı dirilttin. Halkın geri kalanlarını ileri götürdün. Bilhassa gerilerde kalan beni de öyle yaptın.
Gençliğimde rüyâlar görürdüm, güneş bana selâmlar verirdi.
Güneş beni yerden göğe çeker, yükseltirdi. Yükseklerde ona arkadaş olurdu.
‘Bu rüya, olmayacak şey, ben boş yere hayâllere kapılıyorum’ derdim. ‘Hiç olmayacak şey, bu hâl benim hâlime uyar mı? Benim vasfım olur mu?’ diye düşünürdüm.
Fakat seni görünce kendimi gördüm. Âferin bana, beni gösteren o güzel aynaya.
Seni görünce, muhal olan olmayacak durum, bana hâl oldu. İmkânsız gibi görünen şey, imkân dâhiline girdi. Rûhum ululuklara gark oldu.
Ey kâinatın ruhu! Seni görünce, dünyaları aydınlatan güneşe karşı beslediğim sevgi söndü, güneş gözümden düştü.
Gözüm senin lütfunla, ihsanınla yüce himmet sahibi oldu. Şimdi artık dünya nimetlerine hor gözle bakıyorum.
Nûr arıyordum, nurun nurunu buldum. Hûri arıyordum. Hûrilerin kıskandıları hûri karşıma çıktı.
Güzel, gümüş tenli bir Yûsuf arıyordum. Ben sende bir Yûsuf’lar ülkesi gördüm.
Cennet peşinde idim. Nereden bulurum diye arayıp duruyordum, seni bulunca, senin her cüz’ün bana bir cennet gösterdi.
Seni övmem bana göredir, bana nisbetledir. Sen öyle yüksek, öyle eşsiz bir varlıksın ki, bu övmelerim, sana göre bir kınamadır, bir hicivdir.
Bu övmeler, saf çobanın Hz. Mûsa’nın yanında Hakk’ı övmesine benzer.
‘Senin bitlerini kırayım, sana süt vereyim. Çarığını dikeyim de önüne koyayım’ demesi gibi.
Hakk onun kınamasını övüş saydı. Sen de bana acır da sözlerimi övüş sayarsan şaşılmaz.
Ey akılların ve fikirlerin ötesinde bulunan Allah, anlayışlarımızdaki kusurlarımızı affet, bize acı!
Ey âşıklar! Her şeyi yeniden canlandıran, eski âlemden, hakikat âleminden uğurlu haberler geldi. Saadetler ulaştı.
Bu saadetler, o hakikat âleminden geldi. O âlem, çaresizlere çâre arar. Bu dünyamızda eşi bulunmayan yüz binlerce güzellikler, iyi şeyler orada vardır.
Ey insanlar, müjdeler olsun, huzur ve ferahlık devri geldi, sıkıntı gitti. Darlık geçti, artık içiniz rahat etsin.”
HZ. MEVLANA Mesnevî, c.6, 1079 -1097
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder