Bir genç nasıl göz göre göre heba oldu?
Alışveriş yaptığım biriyle şöyle bir konuşmamız oldu:
-Komşumuzun bir çocuğu vardı, oğlumla aynı sınıfta. Oğlumdan duyardım herkesi rahatsız ettiğini… Anası okul aile birliğinin başkanı olduğu için zaman zaman karşılaşırdık. Bir gün dayanamadım,
-Sabriye abla dedim, bence sen bu çocuğu iyi yetiştirmiyorsun. Bir sorun var....
-“Bana akıl mı veriyorsun? Kendi çocuğumu nasıl yetiştireceğimi sana mı soracağım dedi.
-Ne gibi rahatsızlık veriyordu?
-Arkadaşlarına şiddet, okulda kuralsızlık, ne düşünürsen… Dövermiş kendinden küçükleri… Para alırmış zorla… Yani herkes illallah demiş.
-Peki, ne oldu sonra?
-Böyle devam ettiler. Liseyi bitirdiler benim oğlanla aynı yıl. Okul yönetimleri de neredeyle korkuyor öğrencilerden... Bir gün apartmanda kıyamet koptu. Polis gelmiş. Çocuğu tutuklayıp götürmüşler.
-Ne diye?
-Hani bu sıralar meşhur olan uyuşturucu bir madde var ya? Meğer ondan kullanıyormuş. Ona bulaşmış epeycedir. Çete olmuşlar. Kötü şeyler yapmışlar. Şikayet filan derken… O sıra babası gelmiş apartamana, -niye yaptın ettin diye konuşmuş oğluna… Babasına bağırdığını duydum giderken…
-Niye geldin ulan buraya… Sen bana babalık ettin mi diye.
-Babası ilgilenmemiş mi, karı-koca ayrı mıymışlar?
-Karı koca ayrılar. Boşanmamışlar ama ayrı yaşıyorlar. Çocuk da kaç yıldır böyle annesiyle, kendi başına işte... Babası Sabri abiyi de tanırım. Adam çok üzgün! -Hiç düşünemedim böyle yapacağını diyor. Çocuğun ceplerine bir kerecik bile bakmamış. Nasılsa anası ilgileniyor diye boş vermiş.
-Sabri abi dedim, insan bir kerecik de mi bakmaz çocuğunun ceplerine. Ne halt yiyor bu, öyle ya. Doğru yolda mı? İnsan takip etmez mi? Sorup soruşturmaz mı abi?
-Aahh ah! Maneviyat, ülkü, değer kazandırmadan uyuşturucudan nasıl koruyacaksın evladını? Ceplerini kontrol etse ne olacak ki? İnsanın kalbini, zihnini ve vicdanını manevi hazdan mahrum ederseniz ceplerini yoklamakla neyi değiştirebilirsiniz ki? Neyse, ne oldu sonra?
-Çocuğun yaşı da geldiği için, bir an önce askere gönderelim, belki orada adam olur diye düşündüler. Askere gitti. Askerden geri gönderdiler çocuğu. Uyuşturucu bağımlısı olmuş, tedavi edilsin diye.
-Bir hayat erkenden söndü yani. Çocuğun küçükten itibaren arkadaşlarını taciz etmesiyle, kuralsızlığı ve çevreye saygısızlığıyla felaket geliyorum dedi aslında. Yılanın başını baştan ezmeli, çocuğa hemen en başta, hakkının ve haddinin sınırları öğretilmeliydiler. Ne kadar da yazık olmuş!Maneviyatsızlık, kibir, sorumsuzluk, dağınıklık, ilgisizlik, yalnızlık ve işte sonuç! İnşallah kurtulmayı başarır.
-İnşallah.
Dr. Muhammed Bozdağ
Alışveriş yaptığım biriyle şöyle bir konuşmamız oldu:
-Komşumuzun bir çocuğu vardı, oğlumla aynı sınıfta. Oğlumdan duyardım herkesi rahatsız ettiğini… Anası okul aile birliğinin başkanı olduğu için zaman zaman karşılaşırdık. Bir gün dayanamadım,
-Sabriye abla dedim, bence sen bu çocuğu iyi yetiştirmiyorsun. Bir sorun var....
-“Bana akıl mı veriyorsun? Kendi çocuğumu nasıl yetiştireceğimi sana mı soracağım dedi.
-Ne gibi rahatsızlık veriyordu?
-Arkadaşlarına şiddet, okulda kuralsızlık, ne düşünürsen… Dövermiş kendinden küçükleri… Para alırmış zorla… Yani herkes illallah demiş.
-Peki, ne oldu sonra?
-Böyle devam ettiler. Liseyi bitirdiler benim oğlanla aynı yıl. Okul yönetimleri de neredeyle korkuyor öğrencilerden... Bir gün apartmanda kıyamet koptu. Polis gelmiş. Çocuğu tutuklayıp götürmüşler.
-Ne diye?
-Hani bu sıralar meşhur olan uyuşturucu bir madde var ya? Meğer ondan kullanıyormuş. Ona bulaşmış epeycedir. Çete olmuşlar. Kötü şeyler yapmışlar. Şikayet filan derken… O sıra babası gelmiş apartamana, -niye yaptın ettin diye konuşmuş oğluna… Babasına bağırdığını duydum giderken…
-Niye geldin ulan buraya… Sen bana babalık ettin mi diye.
-Babası ilgilenmemiş mi, karı-koca ayrı mıymışlar?
-Karı koca ayrılar. Boşanmamışlar ama ayrı yaşıyorlar. Çocuk da kaç yıldır böyle annesiyle, kendi başına işte... Babası Sabri abiyi de tanırım. Adam çok üzgün! -Hiç düşünemedim böyle yapacağını diyor. Çocuğun ceplerine bir kerecik bile bakmamış. Nasılsa anası ilgileniyor diye boş vermiş.
-Sabri abi dedim, insan bir kerecik de mi bakmaz çocuğunun ceplerine. Ne halt yiyor bu, öyle ya. Doğru yolda mı? İnsan takip etmez mi? Sorup soruşturmaz mı abi?
-Aahh ah! Maneviyat, ülkü, değer kazandırmadan uyuşturucudan nasıl koruyacaksın evladını? Ceplerini kontrol etse ne olacak ki? İnsanın kalbini, zihnini ve vicdanını manevi hazdan mahrum ederseniz ceplerini yoklamakla neyi değiştirebilirsiniz ki? Neyse, ne oldu sonra?
-Çocuğun yaşı da geldiği için, bir an önce askere gönderelim, belki orada adam olur diye düşündüler. Askere gitti. Askerden geri gönderdiler çocuğu. Uyuşturucu bağımlısı olmuş, tedavi edilsin diye.
-Bir hayat erkenden söndü yani. Çocuğun küçükten itibaren arkadaşlarını taciz etmesiyle, kuralsızlığı ve çevreye saygısızlığıyla felaket geliyorum dedi aslında. Yılanın başını baştan ezmeli, çocuğa hemen en başta, hakkının ve haddinin sınırları öğretilmeliydiler. Ne kadar da yazık olmuş!Maneviyatsızlık, kibir, sorumsuzluk, dağınıklık, ilgisizlik, yalnızlık ve işte sonuç! İnşallah kurtulmayı başarır.
-İnşallah.
Dr. Muhammed Bozdağ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder