Kıssa: Allah Dostlarının Affediciliği
İbrahim Edhem rahmetullahi aleyh, ıssız bir sahraya çekilmiş ibadet ediyordu. Burası yerleşim yerlerinden uzak, mezarlığa yakın bir yerdi.
Bir gün atlı bir askerin yolu İbrahim Edhem’in bulunduğu bu yere düştü. Ona en yakın köy veya kasabanın ne tarafta olduğunu sormak istedi. Bu niyetle:
- Halkın yerleştiği yerler ne taraftadır? Dedi.
İbrahim Edhem mezarlığı işaret etti. Asker onun kendisiyle alay ettiğini sandı, İbrahim Edheme vurdu ve onun yaralanmasına sebep oldu.
O sırada İbrahim Edhem’i ziyaret etmek maksadıyla oraya doğru gelen bir adam bu durumu gördü ve hemen koşup geldi. Askere dönüp:
- Sen ne yaptın? O Allah dostlarından İbrahim Edhem’dir. Hemen ondan özür dile, gönlünü al. Yoksa mahvolursun! Dedi.
Asker İbrahim Edhem’in yanına döndü, onu affetmesi için yalvarmaya başladı. İbrahim Edhem ise;
- Sen bana vurduğun anda ben senin için Allah celle ve âlâdan cenneti istedim, dedi. Asker çok şaşırmıştı.
- Niçin? Diye sordu. İbrahim Edhem;
- Çünkü yaptığın o hareketten dolayı benim ecir kazanacağımı anladım. Bu karşılaşmadan benim nasibimin hayır iken senin nasibinin şer olmasına gönlüm razı olmadı, diye cevap verdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder