ÜÇ KULUN HUSUSİ İMTİHANI
Rabbimiz Benî İsrâil zamanında yaşamış üç kulunu hususi bir imtihana tâbi tutmuş.
Birincisi sedef hastası, yüzünün ve cildinin renkleri değişik biçimde. O da bundan çok sıkılıyor, insanların içine çıkmak istemiyor.
Rabbimiz o adama insan suretinde bir melek gönderir. Ona sorar "en çok sevdiğin şey nedir?" diye. O da "istediğim güzel bir yüz, güzel bir cilttir. İnsanlar benden nefret etmesinler diye..." cevap vermiş. Melek yüzüne elini sürdü, o çirkin manzara bitti, istediğine kavuştu. Tabii ki çok sevindi. Melek tekrar sordu "hayvanlardan en çok sevdiğin hangisidir?" O da "deveyi çok seviyorum" demiş. Ona hamile bir deve vermiş ve "mübarek olsun" diye de dua etmiş...
Melek bu defa kel bir adama gelmiş en çok sevdiği şeyi sormuş, o da "kellikten kurtulmayı arzu ediyorum" diye cevap vermiş. Onun da başına elini sürmüş, bir anda çok güzel saçlar meydana çıkmış. Ona da "hayvanlardan hangisini seversin?" diye sormuş. O da "bir ineğim olsun isterim" diye cevap vermiş. Ona da yine hamile bir inek vermiş, mübarek olması için ona da dua etmiş...
Aynı melek bu defa kör bir adama gelmiş, en çok sevdiği şeyin gözlerinin açılması olduğunu öğrenmiş ve en çok sevdiği hayvanın da koyun olduğunu söyleyince ona da bir koyun vermiş ve dua etmiş...
Aradan seneler geçmiş, her üç hayvandan sürüler meydana gelmiş...
Melek ilk geldiği kıyafetiyle sedef hastasına gelmiş, fakir olduğunu anlatmış, sadaka istemiş. O da cevap olarak "fakirler çok, hangi birine yardım edeyim?" deyince, melek ona eski hâlini hatırlatmış. O da "hayır ben bu serveti babamdan elde ettim" demiş. Melek, "eğer yalan söylüyorsan eski hâline dön!" diye beddua etmiş, eski hâline gelmiş...
Aynı hadise kel adam için de meydana gelince o da eski hâline dönmüş.
İmtihanı yalnız âmâ olan kazanmış.
"Doğrudur ben âmâ idim, fakir idim. Bu nimetler Rabbimizin ihsanıdır. İstediğin kadarını al!" deyince melek;
"Servetin mübarek olsun, imtihan oldunuz. Sen kazandın ama iki arkadaşın kaybetti!"
Ne bahtiyardır imtihanı kazanan.
Ne bedbahttır imtihanı kaybedenler...
M. Said Arvas
Rabbimiz Benî İsrâil zamanında yaşamış üç kulunu hususi bir imtihana tâbi tutmuş.
Birincisi sedef hastası, yüzünün ve cildinin renkleri değişik biçimde. O da bundan çok sıkılıyor, insanların içine çıkmak istemiyor.
Rabbimiz o adama insan suretinde bir melek gönderir. Ona sorar "en çok sevdiğin şey nedir?" diye. O da "istediğim güzel bir yüz, güzel bir cilttir. İnsanlar benden nefret etmesinler diye..." cevap vermiş. Melek yüzüne elini sürdü, o çirkin manzara bitti, istediğine kavuştu. Tabii ki çok sevindi. Melek tekrar sordu "hayvanlardan en çok sevdiğin hangisidir?" O da "deveyi çok seviyorum" demiş. Ona hamile bir deve vermiş ve "mübarek olsun" diye de dua etmiş...
Melek bu defa kel bir adama gelmiş en çok sevdiği şeyi sormuş, o da "kellikten kurtulmayı arzu ediyorum" diye cevap vermiş. Onun da başına elini sürmüş, bir anda çok güzel saçlar meydana çıkmış. Ona da "hayvanlardan hangisini seversin?" diye sormuş. O da "bir ineğim olsun isterim" diye cevap vermiş. Ona da yine hamile bir inek vermiş, mübarek olması için ona da dua etmiş...
Aynı melek bu defa kör bir adama gelmiş, en çok sevdiği şeyin gözlerinin açılması olduğunu öğrenmiş ve en çok sevdiği hayvanın da koyun olduğunu söyleyince ona da bir koyun vermiş ve dua etmiş...
Aradan seneler geçmiş, her üç hayvandan sürüler meydana gelmiş...
Melek ilk geldiği kıyafetiyle sedef hastasına gelmiş, fakir olduğunu anlatmış, sadaka istemiş. O da cevap olarak "fakirler çok, hangi birine yardım edeyim?" deyince, melek ona eski hâlini hatırlatmış. O da "hayır ben bu serveti babamdan elde ettim" demiş. Melek, "eğer yalan söylüyorsan eski hâline dön!" diye beddua etmiş, eski hâline gelmiş...
Aynı hadise kel adam için de meydana gelince o da eski hâline dönmüş.
İmtihanı yalnız âmâ olan kazanmış.
"Doğrudur ben âmâ idim, fakir idim. Bu nimetler Rabbimizin ihsanıdır. İstediğin kadarını al!" deyince melek;
"Servetin mübarek olsun, imtihan oldunuz. Sen kazandın ama iki arkadaşın kaybetti!"
Ne bahtiyardır imtihanı kazanan.
Ne bedbahttır imtihanı kaybedenler...
M. Said Arvas
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder