KISSA: Ara Düzelten Yalan
Bir Padişah, yabancı kölelerinden birine yanlış bir işinden dolayı çok öfkelenir ve hemen kellesinin uçurulmasını emreder. Yakalanıp cellada teslim edilmek üzere götürülen köle affedilmekten umudu olmadığı için, kendi dilinde padişaha sövüp saymağa, ileri geri söylenmeye başlar.
“Canından el çeken, gönlünde ne varsa döker” demişler ya… Köle de “Nasıl olsa canım gidiyor bari içimde kalmasın” diyerek, pervasızca öfkesini dile getirmektedir.
Padişah, kölenin böyle hararetle neler söylediğini merak eder. Onun lisanından anlayan vezirlerine “Bu adam ne diyor?” diye sorar. İyi kalpli vezirlerden birisi bu fırsatı değerlendirip adamı kurtarmaya çalışır ve der ki:
- Öfkelerini yenenler, insanları affedenler, Rablerinin katında büyük ihsanlara kavuşacaktır diyor, padişahım!
Hükümdarın kalbi yumuşar, zaten idam kararına da pişman olmuştur. Köleyi affetmeye karar verir. O sırada başka bir vezir atılır;
- Bizim gibi kimselere padişah huzurunda doğru sözden başkasını söylemek yakışmaz. Padişahım, işin doğrusu bu köle size sövdü, uygunsuz laflar söyledi, der. Padişahın canı sıkılır, yüzünü buruşturur ve ikinci vezire dönerek;
- Bana bu vezirin yalanı, senin şu gerçek sözlerinden daha hoştur. Çünkü o yalan, bir iyilik içindi. Oysa senin söylediğin bu gerçek, kötülüğe dayanıyor. Nasıl ki büyüklerimiz, ‘iyilik için söylenen yalan, fitne koparan doğrudan iyidir’ demişler.
Sonra da, iyi kalpli vezirini mükafatlandırır, diğerini de azleder.
KAYNAK: İslami Hayat
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder