Rahmetli babam Bekir Aybey'in vefatının üzerinden tam 15 yıl (21/12/1999) geçmiş. Daha dün gibi aklımda. İyileşmek için yattığı hastaneden, ölüsünü getirdiler. Bahçeye bir çadır kurdular, kazan getirdiler. Sonra acı bir sela. Gerisi feryat figan. Her acıya alışıyor insan, buna da alıştık. Fakat, gün geçtikçe daha çok hissettiriyor kendini babasızlık. Babamla bir anım aklıma geldiğinde, yumruk gelip oturuyor boğazıma.
Şerefiyle yaşadı, şerefiyle öldü benim babam. Alnının teriyle çalışarak, hiç bir zaman bizi elaleme muhtaç etmeden, ailemize laf getirmeden.
Allah gani gani rahmet eylesin, mekânını cennet etsin.
***
Gece uykuya daldığımız zaman, önce bir korna sesi: DÜÜT DÜÜT!
Sonra bir ışık süzülürdü evimize arabanın farından.
Gözlerimiz zınk diye açılırdı.
Sonra babam görünürdü evin önünde...Üzerinde takım elbise, elinde çantası, boynunda kravatı, başında şapkası...
Yorgun, bitkin, uykusuz...
Bir gitti mi en az 15-20 gün gelmezdi gurbetten. Özlerdik babamızı.
Abimle biz, arabada kalan halı ve battaniyeleri eve taşırdık.
Annem bir şeyler hazırlardı babam için. Biz de -tok olsak bile- oturur babamla birlikte yerdik.
Çocukluk heyecanı, babamız geldi, para kazanabildi mi, acaba bize kaç para verecek?
'Gelin bakalım, önce öpün babanızı, sonra kaç para isterseniz...' derdi.
Halıcılıkla geçti ömrü babamın.
Para kazanmanın ne kadar zor olduğunu, babamla halı satmaya gittiğimiz günlerde anladım. Gurbette para kazanmak çok zor, bir gün tok olsan bir gün aç kalıyorsun.
Kaç defa arabada yattık halıların üzerinde. Daha dün gibi aklımda.
Kendisini rahmetle anıyorum.
Babası olanlar babasının kıymetini iyi bilsin. Benim gibi babası olmayanlar ise, hayır duasını ve yasin-i şerifi eksik etmesin.
Başlığa taşıdığım soru cümlesi, Cemal SÜREYA'nın bir şiiri. Cemal SÜREYA bu şiiri, sanılanın aksine babası ölmeden dört yıl önce yazmış. Ne güzel de yazmış. Başlığı zaten bitiriyor sizi: Sizin hiç babanız öldü mü?
Evet, benim öldü ve kör oldum.
Sizin hiç babanız ölmesin...
***
SİZİN HİÇ BABANIZ ÖLDÜ MÜ?
Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü, kör oldum
Yıkadılar, aldılar, götürdüler...
Babamdan ummazdım bunu, kör oldum.
Siz hiç hamama gittiniz mi?
Ben gittim lambanın biri söndü
Gözümün biri söndü, kör oldum
Tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak
Söylelemesine maviydi, kör oldum
Taşlara gelince hamam taşlarına
Taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi
Taşlarda yüzümün yarısını gördüm
Bir şey gibiydi bir şey gibi kötü
Yüzümden ummazdım bunu, kör oldum
Siz hiç sabunluyken ağladınız mı?
Cemal SÜREYA
http://www.bendeyazarim.com/Yazar/News/15988/Sizin-hic-babaniz-oldu-mu-Ismail-AYBEY
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder