Duâ ve istiğfardan sonra ölüye en çok fayda sağlayan şey, onun adına tasadduk ve infakta bulunmaktır.
Abdurrahman bin Ebî Amra’nın anlattığına göre annesi, bir köle âzâd etmek istemişti. Ancak bunu sabaha tehir etmiş ve sabaha çıkamadan da vefât etmişti.
Abdurrahman, Kâsım bin Muhammed’e:
“–Ben annemin yerine bir köle âzâd etsem, anneme faydası olur mu (sevâbı ulaşır mı)?” diye sorunca, o da şu cevâbı vermiştir:
“–Sa‘d bin Ubâde, Rasûlullah’a gelip:
«–Annem vefât etti, ben onun adına bir köle âzâd etsem ona faydası olur mu?» diye sormuştu.
Allah Rasûlü de;
«–Evet!» buyurmuşlardı.” (Muvatta, Itk, 13; Bkz. Buhârî, Vesâyâ, 15)
Hazret-i Ebû Bekir’in oğlu Abdurrahman, uyku esnâsında âniden vefât etmişti. Hazret-i Âişe Vâlidemiz, bu kardeşinin hayrına pek çok köle âzâd etti. (Muvatta, Itk, 14)
Hadîs-i şerîfler, vefât etmiş mü’minlerin, hayatta olan yakınlarının ve mü’min kardeşlerinin duâ, sadaka ve infaklarından istifâde edeceklerini bildirerek onları bu hayırlara teşvik etmektedir.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Ebediyet Yolculuğu, Erkam Yayınları

http://www.islamveihsan.com/oluye-en-cok-fayda-saglayan-sey.html