Bir anlık ibadet

Bir anlık ibadet

Sevgili Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem”, bir gün mescid-i şerifte eshabiyle sohbet ediyordu. Az sonra Cebrail aleyhisselam geldi. Bir haber getirmişti Efendimize. Selam verip arzetti: - Ya Resulallah! Ebu Bekir, bu sabah bir ibadet yaptı ki, yetmiş yıllık ibadete bedeldir. Efendimiz bir şey buyurmadılar. Bilal-i Habeşiyi çağırıp; - Ebu Bekir’i çağır, gelsin buyurdular. Hazret-i Bilal; - Baş üstüne ya Resulallah dedi. Ve koşup çaldı kapıyı. Hazret-i Ebu Bekir çıktı kapıya: - Buyur ya Bilal! - Efendimiz seni çağırıyor ya Eba Bekir. - Peki, hemen geliyorum. Acele giyinip çıktı evden. Az sonra mescitteydi. Selam verip oturdu karşılarına. Efendimiz sordular: - Nasılsın ya Eba Bekir?- Elhamdülillah ya Resulallah. - Evde ne yapıyordun?- Bir şey yapmıyordum. - Bir ibadet yapmıyor muydun?- Hayır ya Resulallah. - Bir hayır, hasenat?- Yok, hayır. - Peki, kalbinden bir şey geçirdin mi? Hazret-i Ebu Bekir biraz düşünüp arzetti: - Evet ya Resulallah, Cenneti ve Cehennemi, Allahü teâlânın her ikisini de insanla dolduracağını geçirdim kalbimden. Efendimiz sordular: - Başka ne düşündün ya Eba Bekir? - Cehennemin büyüklüğünü ve şiddetini düşündüm ya Resulallah. Burada yanacak olan insanların halini tefekkür edip titredim ve bir temennide bulundum. - Ne temenni ettin?- Ya Rabbi! dedim, ahirette benim vücudumu öyle büyük yap ki, Cehennemi yalnız ben doldurayım. Başka kimseye yer kalmasın. Böylece senin takdirin de yerine gelmiş olur ve bütün insanlar Cehennemden kurtulur böylece. Efendimiz sordular: - Neden böyle istedin ya Eba Bekir? - Çünkü kimsenin yanmasını istemiyorum ya Resulallah. Ben yanayım, ama kimse yanmasın. Bunu istedim Rabbimden Peygamber efendimiz aleyhisselam çok memnun olmuşlardı. Dua buyurdular kendisine.