Günün Menkıbesi: Artık o nesneler bana gerekmez!

Günün Menkıbesi: Artık o nesneler bana gerekmez!

Bir bayram günü, Ebu Bekr-i Sıddık "radıyallahü anh" kıymetli ve gösterişli bir elbise giymiş, omzuna otuz altınlık bir şal almış, Bilâl-i Habeşi "radıyallahü anh" ile birlikte bir yoldan gidiyorlardı ki, Cebrail aleyhisselam, a’ma suretinde gelip, yolunun üzerinde oturdu ve; - Allahü teâlâ, Muhammed Mustafa dostluğuna [Onun hatırına] bana bir şey vereni affetsin, diye dua etti. Ebu Bekri Sıddık, bu sözü işitince, omzundan şalını çıkarıp, ona verdi ve; - Bir daha söyle, buyurdu. Bir daha söyleyince, kaftanını çıkarıp verdi ve; - Bir daha söyle, buyurdu. Bir daha, bir daha söyletip, nalınlarını dahi çıkarıp verdi. Sonunda artık verecek bir şeyi kalmadı. Hazret-i Bilal’e dönüp; - Âişe’nin evine var, bir şey getir, buyurdu. Hazret-i Bilal giderken, Resulullah efendimiz “aleyhisselam” onu görüp; - (Nereye gidersin ya Bilal, sen mi söylersin, ben mi söyleyeyim?) buyurdu. Hazret-i Bilal; - Siz buyurun ya Resulallah, dedi. Efendimiz aleyhisselam; - (Ya Bilal, bil ki, o a’ma, Cebrail-i emindir. Allahü teâlâ onu bu şekilde gönderdi ki, Ebu Bekri Sıddık’ın bana olan muhabbeti ne kadardır [insanlar] anlasın) buyurdu. Hazret-i Ebu Bekir, hazret-i Bilal’in getirdiği elbiseyi giydi. Cebrail aleyhisselam da Resulullahın yanına gelip elbiseleri verdi ve; - Ya Resulallah, bunlar benim işime yaramaz, dedi. Resulullah efendimiz "aleyhisselam", Cebrail’in verdiği elbiseleri Ebu Bekri Sıddık’a getirdi. Hazret-i Ebu Bekir; - Ya Resulallah, senin dostluğun uğruna vermiş olduğum şey, artık bana gerekmez. Nereye uygun bulursanız, oraya tasarruf ediniz, dedi.