Günün Menkıbesi: Hırkasında oniki yama vardı

Günün Menkıbesi: Hırkasında oniki yama vardı

Hazret-i Ömer “radıyallahü teâlâ anh” devrinde, çok memleket fethedilmiş, sayısız ganimetler alınmıştı. Ama hazret-i Ömer’in yaşayışı hiç değişmemişti. Eskisi gibi arpa ekmeği yer, yamalı elbise giyerdi. Peygamber efendimize zevce olmakla şereflenen kızı hazret-i Hafsa validemiz “radıyallahü teâlâ anha”, o haşmetli günlerde babasını ziyarete geldi bir gün. Ancak babasının hırkası dikkatini çekmişti. Hayret ve şaşkınlıkla baktı babasına: - Babacığım! - Buyur kızım. - Hırkanız babacığım. - Ne varmış hırkamda? - Çok eski, üstelik yamadan görünmüyor. - Olsun kızım. Ne var bunda? - Ama babacığım! Halife hazretleri, sevgiyle baktı ona: - Bak kızım. Efendimiz aleyhisselam, vefatına yakın çağırdı bir gün beni. Gidip oturdum huzurunda. Bana bakıp; - Ya Ömer! Mahşerde benim yanımda olmak ister misin? diye sordu. - Çok isterim ya Resulallah, dedim. - Öyleyse şu yaşayışını hiç değiştirme, buyurdu. Bunu anlatıp, döndü kızına: - Şimdi söyle bana kızım. Resulullahın bana vasiyeti böyleyken, değiştirebilir miyim o eski yaşayışımı? Hazret-i Hafsa, mahcuptu. Sessizce mırıldandı: - Haklısınız babacığım. Özür dilerim. Hırkanız çok eskimiş Yine bir gün Hazret-i Ömer’in sırtında, hurma lifinden, üzerinde on yaması olan bir hırka vardı. Eshab bunu fark ettiyse de bir şey söylemeye çekindiler. Ama biri cesarete gelip; - Ya Emir-el müminin! İzninizle bir şey arz etmek istiyorum, dedi. İzin verdi: - Buyur kardeşim, söyle. - Hırkanız çok eskimiş. Hani diyorum ki, bunu çıkarıp, şöyle devlet başkanına yakışan yeni bir hırka alsanız. Halife hazretleri çok üzüldü bu sözden. Huzuru kaçtı. Hatta celallendi. Dönüp sordu o sahabiye: - Cenâb-ı Hak bize İslam’ı nasip etmedi mi? - Etti elhamdülillah. - İslam’dan daha büyük bir nimet var mı bugün? - Yok elbette. - Peki söyle bana, bu büyük nimet yanında, eski hırka giymemizin var mı bir kıymeti? O sahabi mahcup olmuştu. Başını yere indirip; - Çok haklısınız, özür dilerim, dedi.